Aan de slag met Maxima

Hoog tijd om ook eens te gaan stoeien met Maxima!

De foto opgeslagen op mijn laptop, en afgedrukt op een hele pagina zonder de afbeelding aan de lijst aan te passen. Omdat de contouren lichtgrijs waren even met een dikke zwarte stift over getrokken en vervolgens de witte stof op de tekening gelegd. Mooi, dat schijnt goed door!
Met een zilverpotlood op de stof overgenomen. Vervolgens de stof op maat gesneden, en tevens een stuk fleece en een stof voor de achterkant. Ik strijk alle delen even glad voor ik ze op elkaar leg en met een paar spelden vast zet.

Ik zet een nieuwe naald in mijn machine. Die andere is in geen eeuwen verwisseld, dus toch maar het zekere voor het onzekere nemen. Ik kies een kleur garen uit; ik werk met Raiman garen.
De machine ingeregen met een zachtroze. Dezelfde kleur zit ook op mijn spoeltje. Als ik straks meer geoefend heb durf ik vast wel in een wat meer sprekende kleur te werken, maar voor nu houd ik het veilig.
Nou ben ik toch wel een bewonderaar van Koningin Maxima, dus ik wil haar niet onteren door haar beverig neer te zetten. Ik besluit daarom de contouren van het patroon te naaien met het transport ingeschakeld. Ik ben nog niet zo vast van hand om dat in de vrije modus te oefenen en neem liever het zekere voor het onzekere. Nu wordt het spannend, want ik hoop wel dat iedereen begrijpt dat ik ook net begin met het free motion quilten. Ik ben weliswaar de groep begonnen op FB en dit  blog gestart, maar ook voor mij is dit één groot avontuur.
Ik beheers de techniek niet, en heb onvoldoende ervaring. Wat ik wél kan is mensen enthousiast maken en motiveren, en ik hoop natuurlijk dat mijn voorbeeld gevolgd wordt en ook jij de stap zet richting de naaimachine. Op hoop van zegen dan maar!

Tot zover is deze opdracht ook niet moeilijk, en als je de contouren op de stof hebt doorgestikt zou het er ongeveer zo uit moeten zien:

Tot zover ben ik dik tevreden. Mijn kleindochter van 9 is binnen komen vallen, en vindt Maxima al gelijk " te mooi". Ik leg uit dat het mooie gedeelte nog moet komen, maar of dat zo is zal de tijd leren. De hoed, de schouder en het haar lijkt me te doen, evenals de achtergrond. De oorbellen, daar ben ik iets minder zeker van, maar wat zei ik eerder: niet geschoten is altijd mis!

Tijdens het oefenen van de laatste weken had ik vaak last van lelijke lussen aan de achterkant, maar met het rechte stikken heeft de machine geen moeite. Ik besluit het transport nog even te blijven gebruiken voor de schouder, het haar en de randjes langs de hoed. De hoed zelf ga ik echt zo in de vrije modus doen, maar dit voelt voor nu nog wel even comfortabel. Het loopt goed, en ik krijg geen stofophopingen door het ingeschakelde transport. De druk op het persvoetje staat ook tamelijk laag, en als het me zo door de eerste echte proef heen helpt vind ik het prima. 

Ik krijg er echt lol in! Ik weet dat het maar een probeersel is, maar ik wil wel graag een mooi probeersel! Ik bedenk dat ik straks wat kleur aan ga brengen met aquarelpotloden. Bovendien weet ik wat jullie nog niet weten, en dat is dat Maxima nog gezelschap gaat krijgen van tenminste Wallis Simpson en Mathilde van België. Ik heb er dan nog één, maar die heeft nog geen naam. Is ook leuk, want tegen de tijd dat zij aan de beurt is bedenken jullie wel een passend personage.

Goed, terug naar Maxima. Ze heeft nu haar, een jurk, en een rand om haar hoed. De rand tussen de bolling van de hoed en de flap heb ik nog niet gedaan, dus die ga ik ook vrij quilten. 

 Dan nu op naar het vrije deel! Voetje wisselen, en ik pak nog gauw even een sandwich van de afgelopen tijd, zodat ik even kan kijken of het nu met nieuwe naald beter loopt. Ik oefen even een paar ronde motieven in de vrije modus met uitgeschakeld transport, en dit keer krijg ik mooie, gelijke steekjes zonder halen en lussen. Zou het dan toch alleen maar aan de naald hebben gelegen? 

Dat is dus wel iets om te onthouden! Ik kijk gelijk even op het doosje. 

Ik heb een HAx130 /75 naald geïnstalleerd, die ik ooit kocht in een doosje van 100 stuks. Hij is van Organ Needle. Ik heb het gauw even gegoogeld, en het is eigenlijk een borduurnaald. Dat maakt me niet uit, want het gaat mij immers alleen om het resultaat, en dat ziet er zo goed uit. Dat ik niet eerder de naald ben gaan wisselen! Ik dacht echt dat het aan de machine lag en baalde dat ik pas na Pinksteren terecht kon voor een onderhoudsbeurt! Hoe simpel kan het wezen!!

Nou, even met de machine aan het spelen geweest, en het is nog niet perfect, maar het is gedaan. Het bolle gedeelte van de hoed kreeg een fishbonesmotief, en daar ben ik niet ontevreden over! Het tussenrandje kreeg een zigzagmotiefje, en op de flap van de hoed wat bloemen en swirls. Is het perfect? Nee, zeker niet, maar voor een eerste oefening ben ik best tevreden. Vaak oefenen, dan wordt die oog-handcoördinatie alleen maar beter!

Tot slot heb ik hier en daar wat kleur aangebracht met kleurpotloden. Voor nu ben ik dik tevreden!